donderdag 21 mei 2009

Gezellig en sensationeel

Gezellig en sensationeel, niet twee woorden die ik in één zin zou verwachten. In Dalfsen staan ze ongegeneerd op één poster. Langs alle uitvalswegen.

Het blijkt te gaan over de kermis.

Ben je wel eens op de kermis in Dalfsen geweest? Het is een bijzondere sensatie. Op een grasveldje net buiten het dorp is en opgang van stro. Er staat een oversized tent met een bierpomp. Er zijn enkele bezoekers, maar de uitbater kan best aan de gemeente uitleggen dat het er meer waren, want de bierconsumptie rechtvaardigt de omvang van de tent. Tenminste als iedereen er twee neemt. Maar dat komt in Dalfsen niet voor.

Er staat een botsautotent, er zijn suikerspinnen en er is een vechtpartijtje, geweldadig, maar ook erg boers. De zon schijnt. De grijpmachine mist voor de zesde keer het horloge. De eendjes worden door een bocht gespoten. Ik heb alle attracties gezien. Het is kleinschalig, pietepeuterig, kinderachtig. Gezellig bijna.

Dalfsen, je zult er wonen. Sensationeel en toch gezellig. Of saai en toch een kermis. Het is maar hoe je tegen de wereld aan kijkt.

dinsdag 12 mei 2009

Blog volgen.

Mijn eerste les in psychologie kreeg ik van W.K.B. Hofstee. Hij vertelde iets over de psychologie als wetenschap. Stel je onderzoekt iemand tijdens een schoolkeuzetraject. Dan is niet alleen de uitkomst van het onderzoek van belang, maar ook of je het onderzochte 'subject', zoals hij dat noemde, de uitkomsten mee deelt.

En met dat je dat doet, kun je je eigen onderzoeksuitkomsten teniet doen. Zo doceerde Hofstee. Het kwam er op neer dat je tegen iemand zou kunnen zeggen:"U kunt het Atheneum doen, op voorwaarde dat ik u dat niet vertel".
Deze psychologoe gaat nog verder. Als je daarna zegt: "Maar helaas zal deze mededeling u zo gemakzuchtig maken, dat u het Atheneum nooit zult halen", dan wordt de kans dat het subject het alsnog wel haalt (bij sommigen), weer groter.
En daarmee onderscheidt de psychologie en het wetenschapppelijk onderzoek in de psychologie, zich van veel andere wetenschappen.

Zo kun je ook een aardappeltekort creëren. Als je het bericht verspreidt dat er een tekort aan aardappelen is, ook al is dat niet zo, dan zullen mensen aardappelen gaan kopen, egoïstisch als ze zijn (of op overleven gericht, wat natuurlijk alleen kan met aardappels). En dan ontstaat er vanzelf een aardappeltekort.

Het leek me appeltje eitje, dus ik ben psychologie gaan studeren. Maar dat is toch moeilijker in de praktijk toe te passen dan je denkt:

Ik heb wat gesurfd op het web. Als je in het eigen profiel je eigen interesses aan klikt, kom je op sites van mensen met dezelfde interesses. Zo kwam ik op de site van een 17- jarig meisje. Hele leuke blog. Ik wilde haar volgen. Maar dat kan natuurlijk niet. Dan lijk ik wel een vieze oude man, die jonge meisjes achterna zit.

Gelukkig kun je ook iemand anoniem volgen en dan kan de gevolgde blogger het niet zien. Maar als ik dat doe, ben ik dan niet nog erger dan als ik me zelf openbaar! Dan ben ik pas echt een vieze oude man. Dus dat kan ook niet.

En als ik deze gedachten heb, kan ik daar dan een blog over schrijven? Eigenlijk niet. Ik kwalificeer mijzelf eerst als vieze oude man, en zeg tegelijkertijd misschien wel iets over mensen die mij volgen, anoniem of niet. En dat wil ik natuurlijk niet.

Dit blog-artikel heb je dus niet gelezen. Wie je ook bent. Ik besta niet, jij bestaat niet en deze tekst bestaat ook niet.

Pffffff. Gelukkig, dat ging maar net goed.

zondag 10 mei 2009

Zielig.

Het bisdom Den Bosch bestaat 50 jaar. Op straat is een processie. Uit de bomen drupt de regen van een net gevallen bui. Er is geen publiek. De paarse banieren hangen er verzopen bij. Het woord 'druilerig' krijgt hernieuwd zijn betekenis.

In een kerk houdt een Braziliaanse priester een preek tegen 12 gelovigen. Hij heeft drie maanden geleden voor het eerst Nederlands geleerd. Er zijn in Nederland immers geen priesters meer. De Braziliaan is naar de rimboe gestuurd om de heidenen te bekeren.

Een eenzame vrouw zit op haar knieën in een hoekje. Ze maakt zich zorgen over waar het heen moet met de wereld. Ze maakt zich zorgen waar het heen gaat met de kerk. Het lijkt me niet hetzelfde.

De hele aanblik raakt mij. Wat moet ik toch met die kerk? Wat hebben al veel mensen hun leven verspild aan religie en dogma. Wat heeft die God ons toch aan gedaan! Wat heb ik daar een hekel aan.

Maar ik heb zo vreselijk met de mensen te doen!

vrijdag 8 mei 2009

Man Bijt Hond

Op de dag van de begrafenis van prins Claus, zie ik een begrafenis van iemand in Amsterdam. Niemand mist hem. Er is slechts één bezoeker: iemand van de sociale dienst. Hoe schril is het contrast van deze intrieste aanblik, met de pracht en praal van het geïnstitutionaliseerde verdriet. Hoe veel echter de confrontatie met de zinloosheid van het leven en de dood.

Ik zie twee mannen, waarvan de ene vliegtuigspotter en de andere TV kijker. De TV kijker heeft niets met vliegtuigspotters. Hij woont tussen tientallen stapels kranten, waaruit hij het TV aanbod zorgvuldig destilleert. De vliegtuigspotter kijkt nooit TV. De mannen wonen al jaren samen en verdragen elkaar. We leren meer over communicatie, dan in de meest geavanceerde cursus. Over hoe we worden wat we zijn.

We reizen van Nummer één naar Tiendeveen. In verschillende dorpen wordt een plaatselijk buitenbeentje in z'n waarde gelaten. Hoe echt beleven we het cultuurverschil, hoe authentiek is de tolerantie.

Vandaag is de aankomst in Tiendeveen. De hele bevolking van Tiendeveen is uitgelopen om de beroemde TV makers te ontmoeten. Ze blijven buiten beeld. Het is de laatste aflevering van het tiende seizoen van Man bijt hond. Alles is echt. Raoul Heertje is niet in de buurt. Jammer eigenlijk.

En ik? Ik laat natuurlijk een traan.

zondag 3 mei 2009

De zin van het leven

Filosofie houdt zich bezig met de zin van het leven. Als je leest over filosofie komt het daar altijd op neer. De vraag waarom het leven eigenlijk zin zou moeten hebben, wordt bijna nergens gesteld. Als je een historisch overzicht van de filosofie ziet, dan bestaat die bij de vanzelfsprekendheid van de vraag naar de zin van het leven.

Als je beweert dat het leven geen zin heeft dan ben je een nihilist. Of ook als je denkt dat het leven in zichzelf en met jezelf zin heeft. De reden daarvan is dat de minder bedeelden in de samenleving dan wel erg slecht bedeeld zijn. Hun mogelijkheid om hun eigen leven zin te geven is immers onder de maat. Dat is te wreed om waar te zijn.

Deze week heb ik 3 boeken gelezen: 'Het Kwaad' van Arthur Safranski, 'Waarom zouden we dood gaan?' van Mathieu Weggeman en 'Nietsche en Kant lezen de Krant' van Rob Wijnberg.
Conclusies:
1. Als God niet bestaat is het goed om te doen alsof hij bestaat (Safranski).
2. Het leven heeft zin als je een neonaïvist bent of het neonaïvisme aan hangt (Weggeman).
3. Alles is van een eindeloze dunheid. Niets heeft meer enige basis (Wijnberg).

Wil je deze conclusies controleren? Dan zul je deze boeken moeten lezen. En als je deze drie boeken uit hebt, weet je dat het leven weliswaar geen zin heeft maar dat je met veel plezier weer een beetje dichter bij de dood bent gekomen. En dat nihilisme ook z'n zonnige kanten heeft.