De afgelopen jaren heb ik niet geblogd. Vooral omdat ik heb gemerkt dat alles wat je denkt en bedenkt al lang door iemand anders ook is bedacht. en vaak ook geschreven. Waarom nog meer poneren, terwijl het gesprek vaak zo moeilijk is? Het zou toch fantastisch zijn als er over gedachten werd gesproken en gedeeld in plaats van weer iets nieuws.
Maar er is een probleem. Door al dat poneren is het spreken en luisteren vaak lastig. elkaar zoeken is lastig. Want vaak moet je dan iets inleveren. Je ongelijk toegeven. Al is dat maar betrekkelijk. Want vaak is je ongelijk ook een gebrek aan informatie. Je dacht dat je gelijk had tot je iets anders hoorde. En nu moet je inleveren. En kijken anderen meewarig naar je. Dat is ook al zo vreemd. Wat maakt dat wij het regelmatig een zwakte lijken te vinden als iemand van mening veranderd? Daar zouden we toch heel blij mee moeten zijn? Misschien is die persoon het nu wel met ons eens!
Ik worstel me al die materie. Daarom ga ik op zoek. Maar weer eens naar iets anders.
Een nieuw begin.
