Ronddolend door de kunsthal in Rotterdam, sta ik plotseling oog in oog met zijn 'egoïst'. Ik weet niet wat te doen. Schaamte, woede, lachstuipen en bewondering vechten om voorrang. Wel ongeveer in deze volgorde.
Hoe maak je zoiets?
Hoe voel je zoiets?
Maar bovenal: Hoe laat je zoiets ooit weer los?
Hoe onthecht je van deze bevalling?
Het werk roept een onbeschrijfelijk gevoel op, een gevoel dat ik de afgelopen jaren vaker heb gehad. Ooit las ik 'Knielen op een bed violen'. Nou ja, niet helemaal, misschien de helft. Daarna kon ik niet meer verder. De eindeloze beknelling heeft me nog steeds niet los gelaten. Het medelijden met de moeder, de woede over de vader, het verdriet van de kinderen. Mijn eigen opvoeding. Alles komt in dat boek bij elkaar. Een emotiecocktail.
Ik had zo'n cocktail ook bij Terry Rodgers en zijn glamourschilderijen.
En nu is er Jan Worst. Dit schilderij is nog veel erger.
Albert, ik zit me gek te staren op het schilderij maar begrijp niet wat er op het doek gebeurt, laat staan dat ik al die emoties voel die jij voelt.
BeantwoordenVerwijderenRick,
BeantwoordenVerwijderenik kan het bijna niet uitleggen. De aandacht die de vrouw vraagt (saatnd op de tafel, uitdagend op de man gericht, de relatie met het kind, terwijl ze doet wat ze doet, de wereldvreemde, gegeneerde (?), maar vooral ongeïnteresseerde houding van de man bij de haard. Wat maakt dat zij doet wat ze doet? En hij? En hoe zien zij het kind in deze poel van eenzaamheid? Wie is hier de egoïst? Of zou dat moeten zijn?
ik zou het schilderij in het echt willen zien. maak er nu eerst een bureaublad van (ik ben onhandig met de pc) om hem groter te krijgen. Oppervlakkig gezien lijkt het een voorplaat van de Panorama (van destijds) en natuurlijk ligt de belevingsintentietijd (de mate van getriggerd zijn) aan de mens die kijkt.
BeantwoordenVerwijderenhet schone, nog nieuwe, van het kind, het optimisme van het kind, optimisme dat het heeft opgedaan aan de wereld om hem heen tot dan toe, tussen zijn (vooral ook deze 2!) medemensen.
en wie zijn zij dan helemaal wel, eigenlijk?