Ik ben nat geregend. Dat is de schuld van de buienradar. Daar was duidelijk te zien dat de buien voorbij waren en dus stapte ik vol goede moed op mijn fietsje naar de sportschool. En onderweg is het toen gebeurd: het ging regenen, volkomen onverwacht en zonder voorinformatie. En nu ben ik verkouden. En als dat uit de hand loopt ga ik dood.
Als ik in Amerika woonde zou ik de buienradar aanklagen. Als ik tenminste wist van wie hij was. Want in Amerika kun je iedereen ergens de schuld van geven. Een postbode die zijn vingers tussen het klepje van de brievenbus kreeg, een overmatige eter, die niet was gewaarschuwd voor de vetmakende eigenschappen van Hamburgers, een ouder, die niet wist dat een kinderbedje niet is gemaakt om op te eten. Allemaal schadevergoeding.
Wat is er gebeurd met de eigen verantwoordelijkheid? Waar is Antanus Mockus in Nederland of in Amerika? Waar is het eigen denkvermogen gebleven?
En nu weet ik het. Ik las het in de krant: "Hoe internet ons brein snoeit". Satelliet navigatiesystemen tasten het menselijk oriëntatievermogen aan (blijkt al uit de eerste onderzoeken onder taxichauffeurs). We nemen op internet emoties waar die er niet zijn, waardoor ons sociale beoordelingsvermogen wordt aangetast. We kunnen geen langere lineaire redenaties meer aan, door de enorm fragmentarische aanpak van het lezen op een scherm (ook al aangetoond). Ons brein degenereert door de manier waarop via internet de informatie beschikbaar komt. Ook dit artikeltje heb ik netjes voor de lezer in hapklare brokken opgedeeld.
Een heel onderzoeksprogramma dringt zich op. De mensheid is in gevaar. Integratie van redeneringen staat onder druk. Ik weet dat Antanus Mockus, de utopie van de vrije markt en dit bericht iets met elkaar te maken hebben. Maar ik weet niet wat.
Er is een heel boek over verschenen: 'The Shallows' van Nicholas Carr. What the internet is doing to our brains. Maar dat leest natuurlijk niemand meer. Een boek.
Ik hoop maar dat de kinderen op school nog wat mediawijsheid op doen.
Zolang je hier nog stukjes schrijft met de kwaliteit van een goed tijdschriftartikel valt die achteruitgang van ons brein best mee. Vind ik toch.
BeantwoordenVerwijderenMaar het kan best dat mijn brein al zo ver is afgetakeld dat ik het gewoon niet meer opmerk.