donderdag 24 juni 2010

AVI 9

Ooit werkte ik bij de Wychense Omroep. Lokale omroepen zijn de speelplaatsen van eigenbenoemd talent. Dat gold vast ook voor mij. Ik was razend trots op mijn rubriek:"de Horoscoop van de afgelopen week". Ik las een horoscoop voor van een al voorbije week, en liet mensen bellen om te vertellen of het klopte. Het leverde wel degelijk hilarische radio op. Eén jaar lang. Toen had ik er genoeg van.

We werkten ook toen al met duopresentatie. Het feit dat ik nooit wereldberoemd ben geworden wijt ik nog steeds aan mijn duopresentator, die helaas niet op toon kon lezen. Net als Fok bij meester Staal (de lezer kent toch wel Theo Thijssens 'de gelukkige klas'?).

En nu bestaat dat nog steeds. Wie 's morgens om 07.45 de radio aan zet op radio 4 kan haar live horen. Ze leest systematisch verkeerd. Bij het krantenoverzicht. De klemtoon klopt nooit. Ze heeft nog geen AVI 9, de lees-standaard voor groep 6. De netcoördinator heeft bedacht dat 's morgens voor acht uur, de radio een sociale werkplaats hoort te zijn.

En geeft het onderwijs de schuld. Vast en zeker.

vrijdag 18 juni 2010

Draagbare opbergruimte

In de gang staat op de kast een blauwe doos: 'Tedi-Math'. Hij lijkt me van één van onze orthopedagogen, die wellicht een kind heeft gepest met deze wiskundekoffer.

Het is 1983. Bij mijn nieuwe baan in Venlo hoort een nieuwe bankrekening. De Postbank heeft een aanbieding: Bij een nieuwe rekening krijg je een draagbare opbergruimte kado! Ik ben meteen geïnteresseerd. Een draagbare opbergruimte, die heb ik nog niet!
Ik open een rekening en enkele dagen later valt er in mijn bus een ccertificaat. Met dit certificaat kan ik op het plaatselijke Venlose postkantoor mijn draagbare opbergruimte op gaan halen. Vol verwachting klopt mijn hart.
De (toen nog) ambtenaar achter het loket kijkt een beetje stuurs. Er is geen enkele andere klant en hij verwacht blijkbaar geen storing tijdens het werk. Ik toon hem mijn certificaat. Ten overvloede voeg ik er aan toe:
- "Ik kom mijn draagbare opbergruimte halen".
- "Wablief?"
Ik ben nog niet aan het Venlo's gewend. Maar ik begrijp dat hij wil dat ik mijn vraag herhaal.
- "Ik kom mijn draagbare opbergruimte halen".
- "En wat mag dat dan wel wezen?"
Wie werkt er hier nu bij het postkantoor?
"Ik ben net zo benieuwd als u".

De man bestudeert lang en nauwgezet mijn certificaat. Daarin staat nadrukkelijk vermeld dat ik op het postkantoor moet zijn voor mijn zo fel begeerde kleinood.
Zuchtend verlaat hij z'n confortabele zitplaats om deze lastige klant ter wille te zijn. Het logo op de brief laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Ik ben niet verkeerd. Twee collega's helpen bij de zoektocht.

En nu bestaan ze nog steeds. De hard plastieken opbergruimtes.
Er past net een klein pakketje A4-tjes in.

Naast een dierbare herinnering.

dinsdag 15 juni 2010

Klein geluk

Ik moet wachten voor het spoor. De zon schijnt. Even verderop is een vader even uit de auto gestapt. Hij staat langs de zandweg bij het station en draagt z'n zoontje van ongeveer drie op z'n arm. Samen kijken ze naar de langzaam binnen rollende trein, die stopt op het station. Wat een voorrecht: de trein voor je neus! Het jongetje geniet als de spoorweg open gaat. Hij doet met z'n armen de opengaande bomen na. Vader wijst op de trein. Ze lachen.

Pa geniet
Het kind geniet
Ik geniet

Tranen biggelen over mijn wangen:
Hoe groot is klein geluk!

woensdag 9 juni 2010

Beoordelen

Arbeiders werken, zweten, maken uren.
Verantwoorden, zweten, maken uren.
Werken, zweten, maken fouten.

Arbeiders sluipen binnen.
Met het hoofd al op het hakblok,
worden ze onverwacht overreden.
Zijn ze liever dood.

Bazen weten, zoeken, kennen.
Denken, rubriceren, plaatsen in een hokje.
Managen, durven, wikken en wegen.

Bazen maken geen fouten.
Standvastig, besluitvaardig, doelgericht.
kunnen beoordelen.

Arbeiders maken bazen.
Bazen breken arbeiders.

Links gebral, rechts gekraak
Verkiezingen, wat een feest!

maandag 7 juni 2010

Stemadvies

Ik moet stemmen. Woensdag is het al zover. Ik kijk niet naar debatten en wil niet mee doen aan de waan van de dag. Ik wil alleen op inhoud stemmen.

Ik wil dat de rijken betalen voor de armen.
Ik wil dat de AOW op 65 blijft.
Ik wil dat de hypotheekrenteaftrek blijft, zeker tot 350.000.
Ik wil dat er een kwalitatief goede publieke omroep komt zonder zuilen.
Ik wil dat het begrotingstekort zo snel mogelijk wordt aangepakt.
Ik wil dat de winkels zondags dicht zijn, al was het maar voor de werknemers.
Ik wil dat de studiebeurs blijft.
Ik wil geen nieuwe kerncentrales.

Ik ben gek.
Er is geen enkele partij die het met mij eens is.

Ik zie het wel, als ik in het stemhokje sta.

dinsdag 1 juni 2010

Geluksbeleving (2)

Trouwe lezers van mijn blog hebben natuurlijk met verbijstering mijn laatste bericht gezien. Geluksbeleving? Amehoela! Alle vorige blogs gingen ook over geluksbeleving! Of het nu het ritje door de zon, de aardappeleetster in Portugal of een verdreven ergernis op maandagmorgen is.

Emotie is ook al zoiets raars. Ik ben een emotioneel mens, ja beslist! Maar dan vooral een strovuurtjesemotionalist. "Himmelhochjauchzend oder zum tode betrübt". Want om nou te zeggen dat ik erg lijd onder al die emoties, of dat ik er levenslang gelukkig van word, dat nou ook weer niet. Ik geniet van de beleving. Ik kan huilen en daar enorm van genieten. Maar dat geen diepgaande emotie willen noemen. Er blijft weinig van over. Ook geen maagzweer dus.

Hoe beleven mensen hun emoties eigenlijk? Sommige mensen zijn binnenvetters. Beleven zij intenser dan ik? Als ik wat roep, "met opgestoken zeilen", zijn zij dan dieper beledigd? Of (be)leven zij helemaal niet?

Misschien weer eens iets voor een onderzoek.