donderdag 17 december 2015

Opbrengstbewust

Ik heb zin in een kroket. Hoewel ik in geen 10 jaar bij de FEBO ben geweest dwing ik mijzelf naar de gele lichtbakken die in de verte de weerspiegeling zijn van mijn mentale beeld van ongezelligheid.
Bij één van die bakken trekt een man in een pak al een kroket. Hij kom mij niet voor als een krokettist.  Het geeft mij moed.
Is-ie lekker? vraag ik
- "Dat interesseert me niks".
Ik zet mijn vraagtekens aan.
- "Ik controleer of er vlees in de kroket zit".

Hij spuugt zijn hapje in de prullenbak.
Mijn vraagtekens werken nog steeds
- "Ik kom hier iedere maand om te controleren of er voldoende vlees in de kroketten zit".


Als ik met mijn kroketje naar school loop denk ik na. Een inspecteur! Die is bij ons op school niet polulair. Ik vraag me af of de FEBO beheerder ook zo'n hekel heeft aan die man.
Zou hij zijn kroketten maken voor de inspecteur? Ik kan het mij niet voorstellen. In ieder geval maakt hij lekkere kroketten met veel vlees.

Stof tot nadenken: Ik ga trakteren op kroketten.