Cultuur is het verlangen iets te delen wat in wezen buiten jezelf staat, maar gevoelsmatig zo dicht bij je komt dat je het wilt verdedigen alsof het van jezelf is. (Hans den Hartog Jager in "Dit is Nederland").
vrijdag 24 april 2009
Verhuizen
Wat is het bestaan dun. Wat is er veel dat zich herhaalt. Wat is er al veel gezegd. Wat doe ik weinig met wat ik heb en weet. Wat is het bestaan vluchtig.
Wat mogen we blij zijn dat het leven geen zin heeft!
maandag 20 april 2009
Volstrekt originele gedachte
Nu is het 4 uur later. Tussen de gedachte en het kantoor lagen ongeveer 700 meter. Ergens langs de weg ligt zij, mijn volstrekt originele gedachte. Waarschijnlijk was het niks. Maar het blijft jammer dat ze vervluchtigd is. Toegevoegd aan het eeuwige niets.
Misschien kom ik haar nog tegen op de terugweg.
vrijdag 10 april 2009
Vrouwenomgeving
Steeds meer werkplekken bestaan uit meer dan 70% vrouwen. Het onderwijs is zo'n omgeving. En daar, waar er veel aandacht is voor die arme vrouwen in een sexistische mannenomgeving, is er voor de mannen in de vrouwenomgeving nauwelijks oog. En in het geval dat dat wel zo is, is het feit dat die mannen een wel erg bevoorrechte plaats vullen het even sexistische als voorspelbare oordeel. Vanuit het mannenperspectief wel te verstaan.
Bestaan er ook vrouwenperspectieven op dit terrein? Hoe moeilijk is het voor de eenzame eenling aan beide kanten? Wat vinden de vrouwen in de mannenwereld en de vrouwen in de mannenwereld echt?
Stelt u zich het volgende voor:
- Een collega loopt in een latex glitterpakje.
- Een collega klaagt in uw bijzijn dat ze na de zwangerschap haar sportbeha niet meer dicht krijgt.
- Een door u aardig gevonden collega verwijt u, dat u een half jaar geleden ook al eens haar heeft beledigd, en u weet het echt niet meer.
- Een collega vermoedt achter iedere opmerking van een andere mannelijke collega een sexistische grap, en lacht daar bij voorbaat al om.
- De drie mooiste vrouwelijke collega's zijn recent gescheiden.
Zou je huwelijk onder druk staan? Hoe voel je je? Zouden die vrouwen in de gaten hebben dat je een man bent? En als dat niet zo is, maakt dat je onzeker of kan het je niets schelen?
Neem van mij aan: het is .... ja hoe zeg je dat netjes.
Bijzonder.......
donderdag 9 april 2009
Gratis CD?
Ik luister naar radio 4. Dat komt omdat ik 's morgens om 8 uur vaak in de auto zit. Ik luisterde naar radio 1 en 2. Maar daar is altijd en lang reclame en verkeersinformatie. En dat interesseert me niet. En toen vond ik radio 4. Geen reclame. Want niemand luistert natuurlijk. Maar sinds kort is er wel reclame. Ik heb dus anderen mee gebracht. Misschien.
En zo is het gekomen. Ik ken nu Lang Lang, ik weet van Ronald Brautigam, ik kan zo 10 dirigenten of orkesten opnoemen. Ik weet van pianotrio's en strijkkwartetten. En ik heb CD's gekocht. Veel CD's. Eerst goedkope, bij Kruidvat en van der Leest. Later ook dure uitvoeringen van Deutsche Grammophon. Ik ben zelfs naar het concertgebouw geweest, helemaal vanuit Dalfsen naar het doodenge Amsterdam. Naar een kindervoorstelling, maar toch. Ik wist dat trouwens vooraf niet, maar wat maakt het uit.
Ik heb plotseling waardering voor meneer de Jonge, mijn muziekleraar van de middelbare school, die rare man met met vet plakhaar. Hij leerde ons over de schilderijententoonstelling van Mousorgski en over de symphonie met de paukenslag.
En nu moet je een verhaal insturen waarom radio 4 je een CD kado zou moeten doen. Ik houd in mijn eentje de hele CD-industrie nog overeind. Meneer Plato in Zwolle buigt al als ik binnen kom. Komop platenindustrie en radio 4. Ik heb wel een CD verdiend dacht ik zo!
Don Quichot
"Leef het leven niet zoals het is, maar zoals het zou kunnen zijn".
"Feiten zijn de leugens voor de waarheid".
Zomaar twee citaten uit het prachtige toneel/zangstuk dat Peter Faber met een gezelschap op de planken brengt. Met eenvoudige middelen wordt zichtbaar gemaakt dat de wereld is zoals je hem wilt zien. Het kroegmeisje wordt de Jonkvrouw Dolcinea, omdat de man van La Mancha haar zo wil zien. Zijn platonische en hoofse liefde voor zijn muze, ondertussen verkracht door de plaatselijke klerenkast, die (hoe symbolisch) ook de priester speelt, houdt haar op de been.
Met eenvoudige middelen creëert het stuk zoveel emoties, dat ik huilend de zaal verlaat. Ik ben weer diep geraakt! In september mag ik zelf aan de bak.