Steeds meer werkplekken bestaan uit meer dan 70% vrouwen. Het onderwijs is zo'n omgeving. En daar, waar er veel aandacht is voor die arme vrouwen in een sexistische mannenomgeving, is er voor de mannen in de vrouwenomgeving nauwelijks oog. En in het geval dat dat wel zo is, is het feit dat die mannen een wel erg bevoorrechte plaats vullen het even sexistische als voorspelbare oordeel. Vanuit het mannenperspectief wel te verstaan.
Bestaan er ook vrouwenperspectieven op dit terrein? Hoe moeilijk is het voor de eenzame eenling aan beide kanten? Wat vinden de vrouwen in de mannenwereld en de vrouwen in de mannenwereld echt?
Stelt u zich het volgende voor:
- Een collega loopt in een latex glitterpakje.
- Een collega klaagt in uw bijzijn dat ze na de zwangerschap haar sportbeha niet meer dicht krijgt.
- Een door u aardig gevonden collega verwijt u, dat u een half jaar geleden ook al eens haar heeft beledigd, en u weet het echt niet meer.
- Een collega vermoedt achter iedere opmerking van een andere mannelijke collega een sexistische grap, en lacht daar bij voorbaat al om.
- De drie mooiste vrouwelijke collega's zijn recent gescheiden.
Zou je huwelijk onder druk staan? Hoe voel je je? Zouden die vrouwen in de gaten hebben dat je een man bent? En als dat niet zo is, maakt dat je onzeker of kan het je niets schelen?
Neem van mij aan: het is .... ja hoe zeg je dat netjes.
Bijzonder.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten