Beroemd!

Als ik wakker wordt, lig ik in een ziekenhuis. Terwijl ik de ogen nog dicht heb, hoor ik mensen praten in een voor mij onbekende taal. Ik heb pijn. Mijn benen doen zeer. Als ik me probeer te bewegen, voel ik dat op mijn mond een kapje zit. Ik blijf nog even liggen. Mijn hoofd bonst, mijn oren suizen.

Waar ben ik? Het duurt even voordat ik snap dat ik droom. We zijn immers onderweg naar huis. We vliegen vanuit Zuid Afrika. Ik wil wakker worden maar het lukt niet! Ik ben al wakker! Voorzichtig doe ik de ogen open. Om mijn bed staan twee mannen in witte jassen, met een arabisch uiterlijk. Daarnaast drie vrouwen, die verpleegsters kunnen zijn. En ook zijn er mensen met een televisiekamera.

Mijn hart bonkt, en ik kan de steen op mijn maag niet meer negeren. Ik ben bang. Waar zijn mijn broer en mijn vader? En mam, wat is daarmee? We zijn toch niet.....? Ik zak weg. Mijn hoofd kan de werkelijkheid gelukkig niet verdragen. Maar na een kwartiertje wordt ik weer wakker. Nu weet ik het bijna meteen: We zijn vast neer gestort! Wat zou er met de anderen zijn?

Als ik voor de vierde keer bij bewustzijn kom, komt een verpleegster komt een mobieltje brengen. Of ik met de Telegraaf wil spreken.

Blijkbaar ben ik beroemd.