Op de middelbare school had ik les van 'meneer Slofstra'. Nederlands, van een echte diepfries. Meneer Slofstra was al oud. Meneer Slofstra was bovenal een fenomeen. Allereerst deed hij z'n naam eer aan en slofte, uiterst langzaam door de klas. Ook was hij bibliothecaris en leende ons als 5 atheneum de leesboeken voor Nederlands. We stonden in de rij, zodat hij onze namen kon noteren. Eenmaal sprak hij daarbij de magische woorden:"En de Boer, wat is de naaaam?" Ik wist niet wat te zeggen. Ondertussen zag hij in de klas alles. Hij kon orde houden als geen ander, al weet ik niet waarom. Wij hadden diep respect voor hem. En hij hield van klassieke muziek.
Toen kwam de dag dat meneer Slofstra werd aangewezen als begeleider bij het schoolconcert. Een underground band zou optreden. Ik herinner me dat ik het alleen maar herrie vond.
Na afloop hadden we Nederlands en gnuifden:"nou meneer Slofstra en wat vond U?"
Nog nooit waren we zo verbijsterd als toe hij zei:
"Ik kon wel een opbouw ontdekken, en er waren zeker enkele thema's die tijdens de stukken terug kwamen. Knap gemaakt, al is het niet helemaal mijn muziek".
Hij had er aanzienlijk meer van gehoord en begrepen dan wij, dat hadden we wel in de gaten.
Een hommage aan hem, door z'n zoon, (altijd een mooi thema op deze blog):
Geen opmerkingen:
Een reactie posten