Ik heb een parasol gekocht. De oude is in de schuur verrot. Helaas. De schuur bleek te lekken. Ik weet niet precies waar, maar er komt water binnen. En de parasol wordt nat. En nu is de parasol verschimmeld. Jammer, maar hij was aan de grote kant. U herkent Neerlands grootste filosoof al weer in deze nuancering.
De nieuwe parasol is kleiner. En er is een hoes bij. De hoes kun je over de parasol trekken, zodat hij niet nat wordt. Hij, dat is de parasol dus. Dat spreekt Neerlandisch gezien misschien voor zich, maar dat schijnt niet voor iedereen vanzelfsprekend.
Bekend is bijvoorbeeld dat Mulisch ooit de zin schreef:"Vader sloot Jan op in zijn kamer". Neerlands bekendste schaker uit de zestiger en zeventiger jaren, Jan Hein Donner, was ervan overtuigd dat vader Jan op sloot in vaders kamer. En niet in Jans kamer, ook al beweerde Mulisch zelf stellig van wel. Nog afgezien van het feit dat het niet verstandig lijkt Jan op te sluiten in vaders kamer, als er aanleiding is om Jan überhaupt op te sluiten. Het is nog een wonder dat de man (Donner dus) de spelregels van het schaken heeft geleerd. Maar dit terzijde.
Je hoeft je door dit verhaaltje niet te laten overhalen. De hoes wordt wel nat, daar ben ik vrij zeker van als ik naar buiten kijk en ik stel me een regenbui voor.
Bij parasol en hoes zit een stok. Een soort tentstok in 6 delen, die je in elkaar kunt schroeven. Het geheel is dan ongeveer 2 meter lang. Uit de gebruiksaanwijzing bij de parasol (hoe overbodig kan iets zijn) maak ik op dat ik, met de in elkaar te schroeven stok, de hoes over de ingeklapte parasol kan manoeuvreren. Het blijkt absoluut onmogelijk. Het gewicht van de hoes maakt dat je door het omhoog houden van de hoes aan de stok alle sturing over de stok verliest. Want die is bijzonder buigzaam. Je kunt het probleem eenvoudig oplossen door de parasol scheef te houden en de hoes er als een overmaats condoom overheen te trekken. Kind kan de was doen.
Mijn verbeelding gaat zijn ongecontroleerde gang bij de confrontatie met dergelijke onzin. Wie bedenkt zoiets? Ik stel me dan voor dat op een regenachtige (!) dag, ergens in een kantoortje, enkele ontwerpers verveeld zitten na te denken over het verbeteren van hun product. Over het infiltreren van de parasol-markt. En dan komt iemand op het lumineuze idee: "we doen er een stok bij". Krimpend van de lachstuipen brengen ze het idee naar de marketingmanager, die er wel wat in ziet. Tot hun verbijstering. En plots leidt de stok een eigen leven.
Ik heb het bonnetje gezien van de aanschaf. Ik ga daar niet over. Over de aanschaf. Waarschijnlijk is het ontwerp en ontwikkeling van dit volstrekt overbodige ascessoire in de prijs van alleen mijn parasol mee berekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten