Ze staan met 6 man sterk achter in de tuin. Aan de andere kant van het slootje ligt het hen zo bekende en dierbare weiland. Allemaal boeren zijn het, met getaande gezichten, gebruind, ook na de winter, en overduidelijk verknocht aan het buiten zijn. Ooms, in een heftig debat verwikkeld, als ik er bij kom staan.
Het blijkt te gaan over de onzinnige en overmatige bescherming van de natuur en van de weidevogels. Wellicht in deze vormgeving geen objectief onderwerp, maar in hun ogen wel.
- Het aangrenzende land van één van de ooms staat vol met stekels, maar er mag niets aan gedaan.
- Een beschermd stukje berm blijkt op onverklaarbare wijze steeds weer gemaaid als de milieuinspecteur langs komt, maar niemand weet wie het heeft gedaan. Hard gelach!
- Een nestje dat in het weekeinde door een onverlaat van een vogel in de draagarm van de kraan is gemaakt, houdt de aannemer van het werk.
- Je kunt per bunder braakliggend land een fikse subsidie krijgen, en je bent wel gek als je het niet doet.
- "Er zijn toch ook veel minder weidevogels dan vroeger?", probeer ik objectief.
- "Doordat dat soort jongens zoals jij dat zeggen zitten wij met de gebakken peren". Daar kan ik het mee doen.
Dan praten ze over nestbescherming en het plezier van de vogels te zien. Over de enorme hoeveelheid Roeken, die alle kleine vogels en eieren op eten. Vreselijk! Over hoe schandalig het is dat je die niet dood mag schieten. Over nog veel meer.
Als ze maar niet binnen hoeven te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten