Op weg naar een collega, die een kind heeft gekregen, stuit ik op een vrachtwagen. Letterlijk stuit, want de tocht voelt nogal frustrerend. Op een weg waar 100 km per uur is toegestaan, is het vlak achter een vrachtwagen voortsukkelen met 80 km per uur een heuse kwelling. Net zoiets als achter een bejaard stel in een Xsara Picasso, voortsukkelen op een 80 km weg, met 60 km per uur.
Op de achterkant van de vrachtwagen staat een grote reclame, die me eerst niet opvalt. Als de tocht wat langer duurt, blijk ik al langere tijd aan te kijken tegen een lachende baby. Merkwaardigerwijs is er over het hoofdje de tekst gedrapeerd:
ZWANGER?
ga na http://www.baby-dump.nl/
Ik vraag me af wat je bij de baby dump kunt dumpen. En als ik denk aan de dumpstore, wat je eventueel bij de babydump kunt krijgen. Beide mogelijkheden komen me nogal bizar voor.
Bij de pas bevallen collega krijg ik al in de eerste vijf minuten de nieuwe spruit in handen gedrukt. En daar waar ik enkele jaren geleden me buitengewoon opgelaten gevoeld zou hebben, blijkt mijn lichaam niet te protesteren. Mijn protestantse opvoeding blijkt mijn katholieke genen niet te hebben aangetast, en ik geniet van de momenten met het kind. Ik vertel haar over de baby dump. Ze lacht.
Dan doet moeder dienst als babydump en verruil ik haar voor een beschuit met muisjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten