Ik heb één jaar kleuterschool. Dat klinkt misschien niet heel erudiet, maar is op zich niet heel slecht. Ik stam uit 1957, en zelfs het geheel ontbreken van een kleuterschooldiploma op je CV is voor dat bouwjaar acceptabel. We speelden destijds vaak buiten. Dat is de ruimte aan de andere kant van de muur. Op de boerderij, bij een slootje. Of op het land, of we gingen hutten bouwen, zelfs voetballen in het weiland met jassen als doelpalen. Van die ouderwetse dingen.
Op een dag was de juf heel nerveus. Het bleek dat we allemaal een moederdagwerkje moesten maken. En toen heb ik hem opgelopen, mijn jeugdtrauma: het maken en plakken van een mandje. Ik weet het nog precies:
- Je neemt een vouwblaadje en vouwt 16 vierkantjes.
- Daar maak je aan de zijkanten vier knipjes in.
- De zijkanten vouw je naar binnen en je plakt de hoekjes vast.
- Van een reep papier maak je een hengseltje, dat je weer aan het mandje vast plakt.
- In het mandje leg je je tekening: "Voor de liefste moeder van de wereld".
Als het werkje klaar is, zit ik van vingers tot in mijn haar onder de lijm. Het gele doosje (ik wist echt niet dat geel de kleur van de haat was, sorry mamma!) is drijfnat. Als je het mandje aan het hengseltje optilt, zakt het door de zwaarte langzaam van het hengseltje af.
-"misschien moet het eerst even drogen", probeert de juf opbeurend.
Een secretaresse was toen wel iets geweest, maar ik kende het begrip nog niet.
In mijn boekenkast op de onderste plank, staat een boekje van Jeanne van den Brouck, psycho-analiste te Parijs. Het heet: "Handleiding voor kinderen met moeilijke ouders". Ik citeer:
"Wij kunnen wel zeggen dat de ouder een nogal gunstige voorstelling heeft van zichzelf. Vaders zijn machtig en hebben een beschermende taak. Moeders hebben alles voor hun kinderen over en hebben een onuitputtelijke voorraad liefde. Twee dagen van het jaar zijn helemaal gewijd aan deze zelfverheerlijking: moederdag en vaderdag. Op deze dagen worden kinderen geacht allerlei cadeaus en attenties aan de ouder aan te bieden. Als zij niet veel zin hebben om vrijwillig aan deze verplichtingen te voldoen, worden er grote mensen aangewezen die hen hierin moeten raden en leiden".
Nu waarschuwen jullie ons als het moederdag is. Mijn moeder is 78.
En één dag per jaar herinneren jullie ons aan jullie dag van de zelfverheerlijking: Vandaag is het weer zover. Gelukkig maar!
Herman, kamergenoot en partner in crime, en ik, kunnen jullie nooit meer missen.
Noch Nanneke noch Marja ben ik, toch stiekem meegelezen en het kleuterschooltrauma herkend!
BeantwoordenVerwijderenHahaha..
Wat een trauma!
BeantwoordenVerwijderenIk hou van de humoristische stijl hier.
Lia