Soms is het leven het opschrijven niet waard. Blog-onwaardig. Al zou je de hoofpersoon in je roman er graag iets diepzinnigs over willen laten zeggen. Maar je schrijft geen roman, en je hebt geen hoofdpersoon.
Op zulke momenten beleef je het leven. Verder niet. En toch is dat eigenlijk de enige reden om te leven. Doelloos, maar misschien toch niet helemaal zinloos? Althans niet voor jezelf.
Het beleven van de katholieke neukebroeders, de poezen van Kousbroek, pornokijkende pedofielen, domme politici. In het cafe weet men er wel raad mee. Met een glaasje bier is er nog meer beleving.
Alleen Kousbroek. Ik ken hem niet als schrijver, ik heb nooit iets van hem gelezen. Toch heeft hij mijn kattenliefhebbershart getroffen.
-"Wat is het verschil tussen een hond en een kat?"
Als je een kat open maakt, vind je binnenin oude liefdesbrieven.
Als je een hond open maakt vind je de uitslagen van het zaterdagamateurvoetbal.
Daar kan een hondenliefhebber het mee doen.
Zo'n conversatie, daar broed ik nog op.
Mijn kat kan dan beter dichtblijven....
BeantwoordenVerwijderenHooguit wat briefjes met voornemens waar niks van gekomen is, wellicht zal men die daar (eindelijk) terug vinden...
Vrolijke doch zinloze groet! (@)