Mijn eerste les in psychologie kreeg ik van W.K.B. Hofstee. Hij vertelde iets over de psychologie als wetenschap. Stel je onderzoekt iemand tijdens een schoolkeuzetraject. Dan is niet alleen de uitkomst van het onderzoek van belang, maar ook of je het onderzochte 'subject', zoals hij dat noemde, de uitkomsten mee deelt.
En met dat je dat doet, kun je je eigen onderzoeksuitkomsten teniet doen. Zo doceerde Hofstee. Het kwam er op neer dat je tegen iemand zou kunnen zeggen:"U kunt het Atheneum doen, op voorwaarde dat ik u dat niet vertel".
Deze psychologoe gaat nog verder. Als je daarna zegt: "Maar helaas zal deze mededeling u zo gemakzuchtig maken, dat u het Atheneum nooit zult halen", dan wordt de kans dat het subject het alsnog wel haalt (bij sommigen), weer groter.
En daarmee onderscheidt de psychologie en het wetenschapppelijk onderzoek in de psychologie, zich van veel andere wetenschappen.
Zo kun je ook een aardappeltekort creëren. Als je het bericht verspreidt dat er een tekort aan aardappelen is, ook al is dat niet zo, dan zullen mensen aardappelen gaan kopen, egoïstisch als ze zijn (of op overleven gericht, wat natuurlijk alleen kan met aardappels). En dan ontstaat er vanzelf een aardappeltekort.
Het leek me appeltje eitje, dus ik ben psychologie gaan studeren. Maar dat is toch moeilijker in de praktijk toe te passen dan je denkt:
Ik heb wat gesurfd op het web. Als je in het eigen profiel je eigen interesses aan klikt, kom je op sites van mensen met dezelfde interesses. Zo kwam ik op de site van een 17- jarig meisje. Hele leuke blog. Ik wilde haar volgen. Maar dat kan natuurlijk niet. Dan lijk ik wel een vieze oude man, die jonge meisjes achterna zit.
Gelukkig kun je ook iemand anoniem volgen en dan kan de gevolgde blogger het niet zien. Maar als ik dat doe, ben ik dan niet nog erger dan als ik me zelf openbaar! Dan ben ik pas echt een vieze oude man. Dus dat kan ook niet.
En als ik deze gedachten heb, kan ik daar dan een blog over schrijven? Eigenlijk niet. Ik kwalificeer mijzelf eerst als vieze oude man, en zeg tegelijkertijd misschien wel iets over mensen die mij volgen, anoniem of niet. En dat wil ik natuurlijk niet.
Dit blog-artikel heb je dus niet gelezen. Wie je ook bent. Ik besta niet, jij bestaat niet en deze tekst bestaat ook niet.
Pffffff. Gelukkig, dat ging maar net goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten