De Olympische spelen zijn voorbij. Een bijzondere tijd. Een tijd zonder nadenken. Een tijd van onderbuik. Emoties, winnen en verliezen. Een tijd voor de pers!
Nieuwe kansen: huldigingen! Iets over niets! Latente mogelijkheden.
Twee mannen die intensief samen werken, gaan binnen die samenwerking samen in de fout. Ze knallen een keer. Ze praten een keer. Ze vloeken een keer. Ze drinken een pilsje. Het zijn mannen. Niet lullen maar poetsen.
Sven is bijna thuis. Het is voorbij. Er is teleurstelling. Geen zin in weer een huldiging. Sven is een fries. Al dat feesten met mensen die je niet kent, worden geleefd door betweters, het is niets voor hem. Het heeft niets met de wissel te maken. Of met de andere man.
Wat zou het mooi zijn als je de mannen uit elkaar kon drijven! Als hun wegen konden worden gescheiden. Als je kon zeggen: "zie je wel, het is niet gelukt". Dat je nog jaren later een programma kunt maken, over de wissel en de sluimerende ruzie, de verdrongen en verborgen haat.
Zelf nieuws creëren, het is nu of nooit. De pershyena's janken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten