Als boerenzoon heb ik iets met koeien. Koeien zijn in mijn geest eigenlijk de enige echte beesten. Hartverwarmend, aanhankelijk, nieuwsgierig, dommig, en natuurlijk dieren. Mijn vader hield van zijn koeien. Hij kende ze allemaal bij naam. Hij had ze, toen hij met twee koeien voor zich zelf begon, de naam van mijn moeder gegeven: Anna 1 en Anna 2. Twee zussen. Hoe ver kan liefde gaan!We waren lid van 'Het Friesche stamboek". En daarom kwamen er regelmatig mensen bij ons over de vloer, om de nieuw geboren kalveren te 'schetsen'. Wat er op neer kwam dat de zwarte vlekken nauwkeurig werden nagetekend. Zodat ze herkenbaar waren. Nergens voor nodig duis, die gele oorflappen. En daar was mijn vader dan ook op tegen.
Natuurlijk waren de koeien ook het productiekapitaal, het inkomen. En het was vee. Netjes behandelen, maar geen menselijke trekjes. Geen partij voor de dieren. We hadden ook een kalf in de vriezer.
Koeien hebben zomers veel last van vliegen, die onvermoeibaar op de warme koe en de nattigheid af komen. Onophoudelijk moet de koe de lastige zoemers met zijn staart als vliegenmepper, verjagen. Soms, heel soms kan hij zijn rug even tegen een boomstam schaven, of z'n kop in het water steken.
Een oplettende Belgische boer heeft dit ook allemaal beleefd en gezien. Al wandelend door België zag ik hem meteen: 'De schuurpaal'. Of ook: 'Koeienschraper', misschien: 'Koeienknuffelmuur'. Met zij - en bovenbezem. Niet te hoog dan kunnen de kalveren er ook bij.
Ik was er stil van. Dit is hartverwarmend. Wat een boerenliefde!
De foto is niet al te duidelijk, maar een klinisch oog als dat van een boerenzoon heeft dat dus meteen in de gaten. Ik zou mij afgevraagd hebben waar dat in die wei voor diende... Maar dus 'boerenliefde' voor zijn koeien en kalveren.
BeantwoordenVerwijderen:-) Vertederend.