Ik ben vandaag in een boekhandel geweest. Dat is een soort luilekkerland waar je niet aan komt. Je wordt er zelfs aanzienlijk lichter. Ik trof er Mathieu. Ik bewonder Mathieu. En nu heeft hij ook nog een werkje geschreven met als titel:"Waarom zouden we doodgaan? Over de zin van het bestaan en wat daarna komt. Gelukkig beweert Mathieu niet dat je na de dood verder leeft of dat je ergens komt. Heerlijk! (Mathieu Weggeman: Prometheus, 2008).
Opnieuw vraag ik me af waarom dit me zo fascineert. En ik weet het meteen: Ik heb zo vreselijk te doen met al die mensen die denken dat er wel iets is. En ik zou zo graag willen dat ze los kwamen van die gedachte.
Toch helpt het helemaal niets dat ik daar dan iets over lees. Of schrijf. Maar op de één of andere manier lucht het op. Anderen zouden kunnen lezen wat ik ook lees. Maar ze doen het niet. Ze kiezen zelf voor die onwetendheid.
Daar voel ik me minder schuldig door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten