Van een collega, die een nieuwe auto heeft, heb ik een Tom-Tom gekregen. Ik had me voor genomen een dergelijk apparaat nooit aan te schaffen of te gebruiken, maar voortschrijdend inzicht heeft mij op de gedachte gebracht dat er misschien dagen zijn waarop dit apparaat niet geheel overbodig zou kunnen zijn. Ik werk nog aan de acceptatie.
Aangezien ik ergens in Noord-Holland moet zijn in een plaats waar ik nog nooit ben geweest, kies ik ervoor het betreffende adres thuis al in het apparaat te programmeren. Dat is misschien geen goed besluit. Al bij Zwolle blijkt hij te denken, dat als je onder een viaduct door rijdt, je de snelweg, die over het viaduct heen loopt, op kunt: "Neem de tweede weg links". Op het schermpje zie ik dat dat het viaduct moet zijn. Gelukkig ken ik de weg.
Als ik de afslag Kampen neem, op weg naar de dijk van Lelystad naar Enkhuizen, blijkt mijn Belgische metgezet niet mee te willen in mijn ordening: "Probeer om te draaien". Ik heb geen flauw idee waarom, en rijd verder in de voorgenomen richting. Na nog 5 pogingen mij te overtuigen van mijn ongelijk, geeft hij zich gewonnen, zo lijkt het.
Bij Dronten echter blijkt de slaapstand de voorbode te zijn geweest van een geheel andere emotie. Blinde paniek bedreigt onze prille vriendschap. Ik beweeg mij midden in een weiland (volgens het scherm) en Tom probeert uit alle macht mij te redden. "Ga links, ga rechts, keer om". De willekeurige commando's schallen zonder enige samenhang door de auto. Ik raak behoorlijk afgeleid, en het is goed dat ik de weg ken. Dan draai ik de weg naar Enkhuizen op. Het is Tom allemaal teveel. Halverwege de dijk vindt hij dat nog steeds dat ik om moet keren. Pas dan schikt hij zich.
Ik ben boos op Tom. Ik vind hem eigenwijs, en hij mij waarschijnlijk. Ik erger me aan het feit dat hij zonder enige emotie zijn gelijk blijft doordrijven. Om dan plotseling van mening te veranderen. En geen enkele opmerking over het proces. Niets van "Wat maakt dat je mij negeert?" Geen argument waarom ik zo nodig over Amsterdam zou moeten rijden. Ergerniswekkende gelatenheid is alles wat hij op kan brengen.
Aangekomen in Bergen blijkt hij wel precies op de hoogte van het adres waar ik naar toe wil. Dat dan weer wel. Hij verwijt mij niets. Ik ben echter volkomen gestresssed. Volgende keer pak ik weet een autokaart.
hahaha! het zijn hilarische dingen die tomtom's.
BeantwoordenVerwijderenik weiger ook nog steeds want het ding leidt af en ik heb de neiging om terug te gaan praten...
mijn zus heeft er wel eentje.
een uitstapje naar een grote stad deed haar besluiten de tomtom te programmeren.
ergens op een knooppunt/rotonde bleef hij de weg wijzen: ga links af -> ga links af - ga links af enz.
ik geloof dat we die rotonde 6 x gezien hebben!
altijd goed voor een half uur "de slappe lach"
maarre, je zal in je 45 km autootje de snelweg opgestuurd worden...of de kade afrijden omdat de tom het zegt.
doe mij maar een papieren routeplanner!
Leuk, dat u zo opmerkt, dat de Tom Tom niets vraagt zoals 'Waarom negeert u mij?'
BeantwoordenVerwijderenIn de trend van de science fiction film '2001-Odissee in de ruimte'.
Ook in heb afgelopen september een enorm hilarische ervaring met dit apparaat te Maastricht en omgeving meegemaakt.
En hoor mensen regelmatig antwoorden op wat Tom zegt. Lia
Ik betrap me er op en het is merkwaardig hoe je Tom personificeert, ook al weet je dat het geen echte man is in dat blik. Hoe werkt onze psyche op dit terrein? leuk om over na te denken.
BeantwoordenVerwijderen