Held!

Een aardige oefening is om je voor te stellen dat je mag eten met 5 mensen, die je mateloos bewondert of waar je iets van hebt geleerd. Ze mogen uit alle tijden komen, dus dood of niet is geen issue. Ook wel eens lekker. Wie zitten er dan aan mijn tafel? Ik kan meerdere tafels maken, maar de eerste bestaat uit Leonardo da Vinci, Baruch Spinoza, Leontien van Moorsel en Freek de Jonge. En Nelson Mandela.

Ik moest daar vandaag aan denken, op de dag dat Nelson Mandela 20 jaar vrij is. Ik zie hem nog lopen vanuit de gevangenis. Bij die beelden schiet ik altijd vol. Zou er een imaginaire tafel bestaan waar hij niet aan zit? In het bericht over Mandela kwamen terloops drie dingen voorbij.

Hij is nu 91 jaar. God zij dank! Al geloof ik niet in God, dit heeft hij goed gedaan. Iemand die 27 jaar van zijn leven gevangen heeft gezeten, hoort daarna oud te worden, zeker als dat gevangen zitten een onrechtvaardig trekje heeft gehad.

Nelson heeft het ook zelf gevierd! Met o.a. aan zijn (echte) tafel een bewaker van de gevangenis, waarmee hij bevriend is geraakt. Wat een held! Zevenentwintig jaar onterecht gevangen en dan bevriend met je bewaker.

Wat een geduld. Vreedzaam, menslievend, rustig, charismatisch. Alleen denken aan Nelson is al louterend. En altijd zonder (zichtbare) rancune. Wat kan ik veel van deze man leren!