Wie van Therme naar Agios Kirikos wil kan met de bus gaan. Zeker even aantrekkelijk is de boot. Tussen ongeveer 08.00 uur en 13.00 uur en 17.00 uur en 21.30 vaart er een 'heen en weer'. Tijdstippen doen exactheid verwachten de er niet is. Evenmin als een regelmatige frequentie. De boot is als de bus: hij vaart als er passagiers zijn.
De veerman is een man van tussen de 60 en 80 jaar. Zijn getekende gezicht straalt een mengeling van autoriteit, vanzelfsprekendheid, verveling en minachting uit. Hij is de veerboot. Dit is Ikaria. Wij zijn de toeristen. Hij wil zoveel mogelijk en voldoende passagiers.
Voldoende blijkt een dagelijks wisselende subjectieve maat. Als het aantal passagiers hem niet aan staan stiet hij vreselijke kreten uit, die de nietsvermoedende baders op het minuscule strandje van Therme doen opschrikken. Het klinkt als: Ojáájooo, Ojáájooooh.
We kunnen niet bedenken wat hij aanduidt. Agios Kirikos, het doel van de 10 minuten durende trip, klinkt zelfs in het Grieks heel anders. Z'n kreten maken aan de wal ook geen enkele indruk. De badgasten kijken op, maar bewegen niet.
Soms vaart hij onverrichter zake af. Even daarna sloft een oud vrouwtje de pier op, aan wie al deze kreten blijkbaar zijn ontgaan. De boot keert zonder morren terug en haalt haar op. Zonder rancune, voor dezelfde ene euro, die het tochtje ook kost voor de anderen.
De tijd op de boot nodigt uit tot prakkiseren, een activiteit, aanbevolen door Heinz Pelzer, Drs. P. gevangen in dat prachtige woord, het woord dat hij aanbeveelt aan ons aller aandacht.
De prachtige Griekse boottocht, langs hoge rotsen, een kerkje en een baai waar zwemmers zich in het paradijs wanen, is een hommage aan de schrijver van de bekendste veerboottocht in Nederland: heen en weer. Heinz zou in Griekenland gelukkig zijn, de veerman trots op hem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten