Wolfgang is 6. Hij kan goed pianospelen. Overal in Europa treedt hij op en speelt piano. De mensen vinden het prachtig! Een wonderkind! Wat een voorrecht om zoveel talent te hebben. En de kleine Wolfgang vindt het prachtig!
Vader Mozart buit de talenten van z'n zoontje uit. Zuslief van 8 moet ook mee. Rochelend van de astma ligt ze in diverse wereldsteden in bed, overgeleverd aan de grillen van haar vader. Of van haar broertje?
De minister is 54. Hij wil dat Nederland een kennisland is en dat het onderwijs excelleert. Nog liever wil hij dat mensen hun talenten benutten en Nederland overal op de kaart zetten. Hadden we maar veel wonderkinderen!
Vader Polgar is 35. Hij walgt van het onderwijssysteem. Hij heeft 3 dochters, die helemaal niet zoveel tijd nodig hebben om te leren. Het kan best met minder dan de helft toe. En om dat te bewijzen leert hij zijn kinderen schaken tot het nivo dat ze alle drie bij de top 10 in de (damesschaak-) wereld horen.
Laura is 13. Ze is geboren op een zeilboot. Ze is hoogbegaafd. Ze droomt ervan alleen rond de wereld te zeilen. Iedereen bemoeit zich ermee. Hoe alleen kun je zijn?
De vader van Laura is 50. Zijn dochter kan zeilen. Is zij zijn project? Moet hij uit de ouderlijke macht worden gezet? Zoals Pa Mozart? Zodat we al die muziek nooit hadden gehad? Kunnen anderen daar over oordelen? Als Laura kon pianospelen of schaken, deden de mensen dan ook zo moeilijk? Leven we echt in een speelgoedland?
Als we besluiten dat Laura niet gaat, kunnen we dan net zo goed de kinderbescherming opheffen? Is dat een geweldige verworvenheid of een betuttelende grijsmakende club?
Iedereen heeft er een uitgesproken mening over.
Ik prakkiseer nog wat verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten