De school als opvoedingsinstituut

Ik ontmoette vandaag een enigszins norse puber. Hij bleek uit de klas verwijderd. Als beloning had hij een epistel mogen schrijven over het onderwerp: ‘De school als opvoedingsinstituut’. Ze verzinnen wat, die scholen. De puber had zijn werkstuk mee mogen nemen, na het te hebben getoond aan de conciërge. De impact van deze zin gaat mijn bevattinsvermogen te boven, zelfs tijdens het schrijven ervan. Ik nam de tijd het werkje te bestuderen. Het ging ongeveer als volgt:
“Hoe zie ik de school als het gaat om het ‘opvoeden’ van de leerlingen? Ik denk dat de school een grote invloed heeft op de opvoeding van jongeren, vooral op het gebied van omgang met andere mensen en overleven in een maatschappij. Op sociaal gebied dus. (....) Net als thuis bij je ouders, is er wel eens een meningsverschil. Soms moet blijkbaar d.m.v. een straf worden opgelost.

Het is jammer dat sommige leraren de school iets anders interpreteren. Namelijk als een instituut waar hun wil wet is en waar dus geen enkele tegenspraak en discussie daardoor mogelijk zou mogen zijn. Waar dus geen sprake is van opvoeding. Ze straffen de leerling (omdat deze een slokje water neemt of een hapje brood), door hem meteen naar de leiding van het opvoedingsinstituut te sturen.
"Zo zo een slokje water!"

Zit deze leraar/lerares die avond zelfvoldaan aan het avondeten omdat hij of zij deze weerloze leerling eens even lekker heeft gepest? Komen daar frustraties van vroeger bij kijken?
Straffen staan (soms!!) op het dragen van hoofddeksels of het vergeten van boeken die in die les eigenlijk helemaal niet nodig zijn.
Als deze leerling vervolgens vraagt waarom (als die kans al wordt geboden), is het van ‘Ja dat zijn nu eenmaal ‘de regels’ hé!’

Ik twijfel soms sterk aan het inlevingsvermogen van veel leraren. Soms lijkt het vernederen van een leerling wel erg bevredigend voor een leraar terwijl dit toch niet bij opvoeden hoort? Het verscheuren voor de neus van gemaakt strafwerk bijvoorbeeld." De school is belangrijk als opvoedingsinstituut; iets meer wederzijds begrip zou zeker gepast zijn en ook bevorderlijk voor een gezellige en betere school. Een leerling die een leraar respecteert neemt immers ook eerder dingen aan".

Tot zover het epistel van de geplaagde puber. De opdracht voor (aanstaande) leraren en opleiders zou kunnen zijn: Als een leerling of student dergelijke kritiek levert, doe ik daar dan iets mee, neem ik dat serieus of word ik daar boos van?
Wat denkt zo'n blaag wel?