Mijn portemonnee is gestolen. Door een insluiper. Ik zag hem al neptelefonerend op een gang op de eerste verdieping lopen. Het getuigt wel van enige moed om bij een bedrijf wat je niet kent gewoon naar binnen te lopen en net te doen of je daar hoort.
Op mijn vraag wie hij zoekt, trekt hij een sprintje naar buiten en springt op een fiets. Gelukkig weet ik, samen met een collega, de fiets nog te bemachtigen, maar de insluiper kiest het insluiperspad.
De afhandeling van het ongemak brengt mij bij het politiebureau in mijn woonplaats. Daar blijkt dat men geen tijd heeft mijn malheur op te nemen. Komt u morgen maar terug. De politie is immers je beste vriend. Van negen tot vijf. Mijn laatste bekeuring stamt van 00.43 bij Beerzerveld. Het is er doodstil en ongevaarlijk. Maar ik reed wel 87, waar je 70 mag op een kruising, ook midden in de nacht. Ik ben een boef.
Het gezegde uit de titel spookt om onverklaarbare redenen al een week door m'n hoofd. Nu weet ik waarom. Het heeft zo moeten zijn. De pasjes zijn geblokkeerd, het rijbewijs zal wel ooit worden vernieuwd. Er zat geen cent in mijn buidel.
Ik hoop dat de armoedzaaier baalt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten