Soms kom je iets tegen, waardoor je eigen geblog tot een druppeltje in de oceaan wordt terug gebracht. Tot gepruts in de marge. Tot onbeduidend gewammel. Ik ben naar "The reader" geweest. De Voorlezer in het Nederlands. Woorden schieten tekort om de brille van dit verhaal en van het scenario te duiden.
Wat film en verhaal (en daarmee het boek van de Duitse schrijver Berhard Schlink, dat ik niet heb gelezen) zo briljant maakt is de rijkheid aan thema's. En de speelsheid en terloopsheid waarmee ze an de orde worden gesteld. Terwijl het gewicht ervan, als je ze benoemt, je bijna de nek breekt.
Liefde tussen een jongen van 14 en een oudere vrouw.
Behoefte aan hartstocht zonder liefde.
Hechting en verlaten worden.
Rechtvaardigheid en rechtspraak.
Gerechtigheid en schaamte.
Analfabetisme.
De tweede wereldoorlog.
De inschatting van deelname aan de SS als jeugdige.
Het recht op wraak.
De zelfingenomenheid van de overlevende verdrukte.
Vaders en dochters.
Het zijn maar enkele van de vele thema's.
Ik blog er deemoedig het zwijgen toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten