Ik heb een hekel aan god. Maar ook al deel je die opvatting, het T- shirt dat de duivel (die natuurlijk ook niet bestaat) aanbiedt als alternatief, blijkt toch weer een grensverleggende sensatie voor mijn gereformeerde brein. Mijn spiegelneuronen roeren zich.
God bestaat niet. Ik weet dat er mensen zijn die er anders over denken, maar ik kan met deze gedachte prima uit de voeten. Natuurlijk kun je ook genuanceerd hier over filosoferen. De eerste vraag die je dan moet stellen is: God, wat bedoel je daar precies mee? Want je kunt ook best geloven in een God die niet bestaat, zoals de Zeeuwse Atheïstische dominee Klaas Hendrikse in zijn boekje zo aardig beschrijft.
Het soort God dat niet bestaat is de God van Dawkins' "God als misvatting" (en voordat ik van ongenuanceerdheid wordt beschuldigd: Oh ja, ik ken ook het werkje "Dawkins als misvatting" van Allistair Mc Grath) of de God van Guus Kuijers "Hoe een klein rotgodje God vermoordde". Toch hebben heel veel mensen hun leven besteed met geloven in een dergelijke God, en wat erger is, andere mensen lastig vallen met die opvatting. Of zoals Robert Long ooit zong:
"Men draaft getuigend door elkaar en heeft de oplossing al klaar".
Wat een verspild leven, is een gedachte die ik maar niet kwijt raak. De gedachte ook die ik tegen iedere Jehova getuige bij mij aan de deur mee geef.
In Griekenland waren veel zwartrokken. "Weer een verspild leven", werd een gevleugelde begroeting vanuit de schaakgroep bij het zien van een dergelijke voorbijganger.
Ik durfde het T shirt ondertussen (nog?) niet aan. Ik koos voor het laffe "The only thing that I know is that I know nothing" van Socrates.
Dat nuanceert zelfs mijn opvatting.
Ik heb net de godsformule uit. Daarin wordt het bestaan van God via Einstein 'bewezen'.
BeantwoordenVerwijderenFestina. Ik zal zeker deze godsformule tot mij nemen. De kans dat ik dan tot inkeer kom is overigens miniscuul. Maar ik kan niets uitsluiten...
BeantwoordenVerwijderen