Weeralarm

Het bridge is afgelast. Ik had het kunnen weten. De bejaarden, die aan bridge doen, zijn hun huis niet meer uit te branden, zodra de lucht betrekt. In plaats van hun schepjes mee te nemen om zich uit te graven, voor het geval ze vastlopen in de sneeuwduinen, wentelen ze zich in zelfmedelijden en angst om uit te glijden of dood te vriezen. Laat ze een voorbeeld nemen aan de chinezen, die hun vastgelopen trein uit de sneeuw schepten, om na 40 uur gewoon hun reis te hervatten. Geen wonder dat die zo sterk bridgen!

Op de één of andere manier irriteert de ophef over het weer mij enorm. Maar dan ook enorm! Adviezen om binnen te blijven, evenementen die worden afgelast, ernstig kijkende journaallezers die zeggen dat het allemaal erg gevaarlijk is: een sneeuwstorm heeft ons land getroffen, alsof er een ramp is gebeurd, ipv een sneeuwbuitje gevallen. Het komt mij allemaal erg overdreven voor.
Vreselijke sneeuwduinen gaan we beleven, van maar liefst 30 centimeter! "Als je daarin raakt met je auto, is er geen houden meer aan", volgens de weerman. Ik schiet al weer in de kotsstand. Watjes zijn we geworden! Angstig worden we gemaakt! De individuele mensen die op TV worden geïnterviewed, of iedereen die ik zelf spreek, zeggen dat het bij hen allemaal wel mee valt. Maar ze denken dat het ergens anders wel erger zal zijn, of dat het nog komt! De media zullen het toch wel weten?! We worden bang gemaakt. Op TV zie ik beelden van metershoge sneeuwduinen en auto's die onder zijn gesneewd. Het blijkt in Oost Polen te zijn. Maar de weerman hoopt dat het snel hier komt.

Ik hoop dat het weer snel verboden wordt.
Het zal wel 'weer' meer over mij dan over het weer zeggen.